2014 වර්ෂයේ ස්වර්ණ පුස්තක සම්මාන උළෙලේ අවසන් වටයට තෙරී පත් වූ එරික් ඉලයප් ආරච්චි ගේ පාද යාත්රා වෙනස්ම ආකාරයේ නවකතාවකි, මතුපිට ඉතා සරල භාෂාවකින් විකාශනය වෙන මෙහි ඇතුලත කතාව හරහා සමාජ දේශපාලන කරුණු ගණනාවක් කතුවරයා විසින් ප්රශ්න කිරීමකට ලක් කරනු ලබයි. එම ප්රශ්න කිරීම් අද දවසේ බොහෝ කතුවරුන් විසින් උවමනාවෙන්ම මගහරිනු ලබන තත්වයකි.
2004 වර්ෂයේ සුනාමි ව්යසනයත් සමග ආරම්භ වන කතාව තුලින් මූලිකම ලෙස කතුවරයා දක්වා සිටින්නේ අප සමාජය ව්යසනයකදී පවා තම අභ්යන්තරයේ ඇති කුහක ලක්ෂන වලින් මිදීමේ හැකියාවක් නැති සමාජ කොට්ඨාශයක් බව අප වෙත පසක් කර දේ.මෙම ව්යසනය අතරතුරදී තම හතුරන්ගෙන් පලිගැනීම, කෙසේ හෝ ජීවිතය බේරා ගත්තවුන් අනෙකාගේ දේ මංකොල්ලා කෑම වැනි දේ මෙම කතාව තුල ඉස්මතු කල ඇති ආකාරය කිසිවෙකුටත් අතිශෝක්තියක් යැයි පැවසිය නොහැකිය. අප එම තත්වය අප රට ව්යසන වලට මුහුන දුන් ආකාරය නිරීක්ශනය කිරීමේදි දැක ගත හැකිව තිබූ තත්වයකි. ඊට උදාහරණ ලෙස 1983 කළු ජූලිය, 1988/89 භීෂණ තත්වයන් තුලදී සමාජය හැසිරුණු ආකාරය අපට දක්වා තැබිය හැකිය.තවද සමාජයක් ලෙස නීතිය ක්රියාත්මක කරන පුදගලයන් හට තමන් කැමති ලෙස අවි ආයුධ පරිහරණය කල හැකි බව සමාජය විශ්වාශ කරන අයුරුත්, ඊට සමාජයක් ලෙස ප්රතිරෝධයක් දක්වනවා වෙනුවට ඊට අනුමැතිය දෙන සමාජයක් බිහි වී තිබීම මෙම කෘතිය තුල අවස්ථා කීපයකදීම දක්නට ලැබෙනා තත්වයකි.
“මුදලාලි මං පොලීසියේ වුණාට වෙඩි තිබ්බේ හොර තුවක්කුවකින්” ජිනදාස මුදලාලිට පැවසුවේ දෙදෙනා බරපතල වරදක කොටස්කාරයින් බව හගවන ස්වරයෙනි.
“රාළහාමි කෙනෙක් වුණාම මොකෙන් වෙඩි තිබ්බාම මොකද?” යැයි මුදලාලි ඇසුවේ අවි ආයුධ සම්බන්ධයෙන් කැමති පරිදි කටයුතු කිරීමේ නිදහස පොලිස් නිලධාරියකු සතු බව විශ්වාශ කරන හැගීමෙනි.
(පිට 86)
මෙම කෘතියේ එන තවත් සුවිශේෂි ලක්ශණයක් වන්නේ කතුවරයා තම චරිත හරහා එක් එක් සමාජ කොට්ඨාශ වල අභ්යන්තරය එම පුද්ගලයන් පෙනී සිටින දර්ශනයෙන් කොතරම් විස්ථාපනය වී ඇත්දැයි දක්වා තිබෙන ආකරයයි. මෙහිදී ලයනල් චරිතය හරහා මෙරට වාමාංශිකයන්ගේ අභ්යන්තර ජීවිතය සිය අරමුණු හා කොතරම් නොගැලපෙන්නේද යන්න කතුවරයා මහත් උපහාසයෙන් යුතුව දක්වා සිටී.ලයනල් තම බිරිදගේ ඉදිරි ජීවිතය තමන් විසින් පාලනය කරන්නට යෑම, තම සගයා සමග එක්ව ඇයව දූෂනය කරන්නට උත්සහ දැරීම සහ මිනිසුන් හට කූඨ ලෙස වංචා කිරීම් හරහා ඔහු තම දේශපාලන ජීවිතය පවත්වාගෙන යාම එම ව්යාපාරය පෙනී සිටින සමානත්මතාවය ඔවුන් තුල වත් නොමැති බව කතුවරයා අපට ඉතා අලංකාර ලෙස දක්වා සිටී. අද දවසේ වාමාංශික ව්යාපාර වල තත්වය නොහොත් එහි නායකයන් ක්රියාත්මක වන ආකාරය සලකා බැලීමේදී එම තත්වය හුදු ප්රබන්ධයකින් ඔබ්බට ගිය යථාර්තයක් බව අපට පසක් කරගත හැකිය.
“තමා ද මුලදී ඇයට රහසින් ආශා කලේ ඈ සතුව තිබුණු ධනපතිකම නිසා බවත්, ඇගේ ආදරය පවා ඒ ධනපතිකමින් උත්පාදනය වූවක් බවත් ඔහුට සිතින”.
“අසූව වැඩවර්ජනය මධ්යයේ ඇය පරිපාලන විභාගයෙන් දිවයිනේ පළමුවැනියාට සමත් වුවද ඇගේ ගමන වැලැක්වීමට තමා සමත් වූ සැටි ඔහු සිහිපත් කළේය.”
(පිට 114)
හුදු පශ්චාත් සුනාමි තත්වයක් තේමා කරගත් මෙහි කතා වස්තුව තුල පාඨකයා ඉතා ගැඹුරු දේශපාලන හා සමාජ ක්රමය පිලිබදව කතිකා කිරීමක් දක්වා රැගෙන යාමට කතුවරයා දක්වන පරිණත බව සැබැවින්ම අගය කළ යුතුය.
කසුන් ප්රනාන්දු.
08/07/2015