ආර්.සම්පන්දන් මහතා හට විපක්ශ නායක ධූරය හිමි වීමත් සමගම සිංහල වර්ගවාදී මතවාදය කරපින්න්නාගෙන ජීවිකාව කරනවුන් හට නැවත කරලියට පිවිසීමට අවස්ථාවක් ලැබුනි.නමුත් ඔවුන් ඒ හරහා සත්‍යය මග හැර මිත්‍යාවක් සමාජ ගත කිරීමට කරනු ලබන උත්සහය පරාජය කල යුතුමය.ඔහුට විපක්ශ නායක ධූරය ලැබුනේ ව්‍යවස්ථානුකූලවත් මෙන්ම පාර්ලිමෙන්තු සම්ප්‍රදායන්ට යටත්වය.විපක්ශ නායක ධූරය සිංහලයකුට හිමි විය යුතු බවට කිසිම නීතියක් හෝ සම්ප්‍රදායක් නැත. එවැනි දෙයක් පතන්නේ ග්‍රෝත්‍රවාදී මනසකින් ලොව දකින්නන් පමනි. ඇත්තෙන්ම සිදු වුයේ කුමක්ද?..
ආසන 107 ලබා ගත් එක්සත් ජාතික පක්ෂය ආණ්ඩු පක්ශය වූ අතර ඊට සහය දක්වා හවුල් ආණ්ඩුවක් ගොඩනැගීමට ශ්‍රි ලංකා නිදහස් පක්ශය එක් වූ කල නැවත ඔවුන් නියෝජනය කරන සන්ධානයට විපක්ශ නායක කම ලබා ගැනීමේ සදාචාරාත්මක මෙන්ම නෛතිකවද අ‍යිතියක් නැත. සන්ධානය නියෝජනය කරන අනෙකුත් සුලු පක්ෂ ලබා ගත්තේ ආසන 13 පමණි.ඔවුන්ට සැබෑ ලෙසම එහි හිමිකමක් වේ නම් කල යුතුව තිබුනේ අවශ්‍ය මන්ත්‍රි ධූර පිරිස සමග (එනම් දෙමළ සන්ධානය ලබා ගත් ආසන 16ට වැඩි පිරිසක්) සන්ධානයෙන් ඉවත්ව වෙනම කණ්ඩායමක් ලෙස පෙනී සිටින බව කතානායකට දැනුම් දීමය. ඔවුන් ඉන් ඉවත් වීමටද සූදානමක් නැත. මන්ද ඔවුන්ට ශ්‍රිලනිපය හැර අනාගතයක්ද නැති නිසාවෙනි.ඒ කිසිවක් කර ගත නොහැකි වූ විට එලියට විත් කොටි සිහිනයම දකිමින් ජාතිවාදයම වැපිරීම ඉතාම නින්දිත දේශපාලනයකි. මෙම ග්‍රෝත්‍රවාදින් කටයුතු කරනා ආකරය ඉතාම නිර්ලජ්ජිතය. දමිල ජනයාට වෙන්ම යාම ප්‍රතික්ශේප කරනා මොවුන්ම ඔවුන්ට එක්ව දේශපාලනය කිරීමට ලද ස්වර්ණමය අවස්ථාවේදීද හැසිරෙන්නේ ඉතා පහත් ආකරයටය. ඇත්තෙන්ම මොවුන් බලාපොරොත්තු වන්නේ ඔවුන්ට වෙන්වී යාමට මග වෙන් කර දී ඉන් තම දේශපාලන මල්ල තර කර ගැනීම බව විචක්ශනශීලිව බලන්නෙකුට හොදින්ම වටහා ගත හැකිය. මෙම දේශපාලන දෙබිඩි කම අද ඊයේ නිර්මානය වූවක් නොවේ. මහාවංශ ප්‍රලාප ඉතහාසයෙන් බැහරව නූතන ඉතිහාසය පිරික්සන්නෙකුට ඒ තත්වය හොදින්ම දැක ගත හැකිය.මෙම දෙබිඩි පිලිවෙත ඔවුන්ගේ දේශපාලන ලක්ශනය බව මෑතකදී මා විසින් කියවන ලද කෘතියක් වන වික්ටර් අයිවන් විසින් රචිත “දේශපාලනයේ පවුල හා කුලය” කෘතියේ එන එක් සිදුවීමකදි දැක ගත හැකිය. අද ජාතිය වෙනුවෙන් පන දෙන්නට යන වුන් බොහෝ දෙනා ඉතිහාසය නොදන්නවුන්ය, එසේත් නැති නම් එය උවමනාවෙන්ම මග හරින්නවුන්ය. අද ජාති උම්මත්කවාදයෙන් පෙලෙන වුන්ගේ ආදි කතෘවරු එදා 1911 උගත් ලාංකික ආසනය සදහා පැවති මැතිවරණයේදී ගොවිගම කුලයට අයත් කෙනෙකුට එය අත්පත් කරදීමට ශක්තියක් නැති නිසා ඔවුන් කරාව කුලයේ සිංහලයකු වූ දොස්තර මාක්ස් ප්‍රනාන්දු වෙනුවට දමිල පොන්නම්බලම් රාමනාදන්ට එක පොදියට ඡන්දය ලබා දුන්හ. අද ජාතිය ආගම වෙනුවෙන් මරාගෙන මැරෙන්නට යන වුන්ගේ ආදිතමයන් කුලය වෙනුවෙන් වෙන්ත් ජාතියක පුද්ගලයකු තම ජාතියේ පුද්ගලයාට එරෙහිව ඉදිරිපත් කිරීම සලකා බැලීමේදී, දෙබිඩි දේශපාලන පිලිවෙත අපේ ජාතික දේශපාලනයට ආවේනික ලක්ශනයක් බව නොකියා බැරිය.
එම සිදුවීම පිලිබද පොතේ එන උපුටනය පහතින් දක්වා තබන්නේ නොදන්නා වුන්ගේ දැන ගැනීම පිනිසය.
“1911 දෙසැම්බර් වලදී පැවැති උගත් ලාංකික ආසනය සදහා පැවති මැතිවරණය වෙත යා හැකිය. එය ලංකාවේ පැවති පළමු මැතිවරණය ලෙස සැලකිය හැකිය. ඡන්ද බලය ලැබී තිබුනේ ඉංග්‍රීසි භාෂාව දැන සිටි ධන බලයක් තිබු අයට පමණය. ඡන්දය හිමි සංඛ්‍යාව 2938 වූ අතර ඔවුන්ගෙන් 1659ක් (56.4%) සිංහල වූ අතර 1072ක් (36.4%) දමිළයෝ වූහ. කරාව කුලයට අයත් ජන සමුහයේ ප්‍රමාණය කුඩා වුවද එම කුලය හිමි කරගෙන සිටි ධන බලය හා උගත්කම අනුව ඡන්ද බලය හිමි සිංහලයන්ගෙන් බහුතරයක් කරාව කුලයට අයත් වූවා විය හැකිය. මෙම තරගය සදහා කරාව කුලය දොස්තර මාකස් ප්‍රනාන්දු ඉදිරියට ගෙන ආවේය. දොස්තර ප්‍රනාන්දු කරාව කුලයේ උගතුන් අතර කැපී පෙනෙන තත්වයක් හිමි කරගෙන සිටියෙකි. ධනවත් පවුලක කෙනෙකු නොවූ ඔහු ශිෂ්‍යත්වයක් දිනාගනිමින් 1883 ලන්ඩන් විශ්වවිද්‍යාලයට ඇතුලු වී එම්. ඩී උපාධියද හිමි කරගනිමින් 1891දී නැවත ලංකාවට ආපසු ටික කලක් වෛද්‍ය විද්‍යාලයේ රෙජිස්ට්‍රාර් වශයෙන් සේවය කළේය. පසුව මහ රෝහලේ වෛද්‍යවරයකු ලෙසද සේවය කළේය.
උගත් ලාංකිකයන් සදහා වන ආසනය කරාව කුලයේ කෙනෙකු අතට පත් වනවා දකින්නට ගොවිගම ධනවත්තු කැමති නොවූහ.එහෙත් තමන්ගේ අපෙක්ශකයකු තරග බිමට ගෙන දොස්තර ප්‍රනාන්දු පරාජය කළ නොහැකි බවද ඔවුන් දැන සිටියෝය.මහාචාර්ය කේ. එම් ද සිල්වාට අනුව මෙම තරගයෙන් කරාව කුලය පරාජය කිරීම සදහා හරි තුරුම්පුව සොයාගත් පුද්ගලයා වන්නේ හෙක්ටර් ජයවර්ධනය. හෙක්ටර් ඊ. ඩ්බ්ලිව් ජයවර්ධනගේ සහෝදරයාය.ඔහු දකුණු ඉන්දියාවේ කොඩ්ඩයිකල්හි විශ්‍රාම සුවයෙන් කල් ගෙවමින් සිටි පොන්නම්බලම් රාමනාදන් දොස්තර ප්‍රනාන්දුට එරෙහි තරග බිමට ගෙනාවේය. මෙය ගොවිගම කුලය තුල සේනානායක, ජයවර්ධන යනාදීන්ගෙන් සම්න්විත පවුල් සිය දේශපාලන බලය ප්‍රදර්ශනය කළ පළමු අවස්ථාව ලෙසද සැලකිය හැකිය.
රාමනාදන්ගේ ඡන්ද සටන මෙහෙයවන ලද්දේ හෙක්ටර් ජයවර්ධනය. ඔහු ඡන්ද සටන කරාව කුලය හා ගොවිගම කුලය අතර කැරෙන කුල තරගයක් බවට පත් කරගත්තේය.කරාව කුලයේ අය උපතින්ම ඔවුන්ට උරුම වූ අන්ධකාරයේ තැබිය යුතු බව ඔහු මැතිවරණ රැස්වීම්වලදී අවඥාසහගත ලෙස ප්‍රකාශ කළේය.
මෙම මැතිවරණයෙන් පහසු ජයග්‍රහණයක් හිමි කර ගැනීමට රාමනාදන් සමත් විය. රාමනාදන් ඡන්ද 1645 ලබා ගන්නා විට දොස්තර ප්‍රනාන්දුට ලබා ගත හැකිවූයේ ඡන්ද 981ක් පමණය.
මෙම මැතිවරණය ගැන එවකට ආණ්ඩුකාර ධූරය දැරූ හෙන් රි මැල්කම් එංගලන්ත ආන්ඩුවට වාර්තා කර තිබුනේ මේසේය.”ගොවිගම වාංශිකයෝඋගත් ලාංකිකයා සදහා අසුන තමන්ගේ කෙනෙකුට අත්පත් කරදීමට ශක්තියක් නැති නිස කරාවේ කුලයට අයත් සිංහලයකු වූ දොස්තර ප්‍රනාන්දුට ඡන්දය නොදී රාමනාදන්ට එක පොදියට ඡන්දය දුන්හ”.
(-පිට 62,63 සහ 64 දේශපාලනයේ පවුල හා කුලය – වික්ටර් අයිවන් 2011)
මෙම දේශපාලනයේ දෙබිඩි පිලිවෙත් නිසා රටක් ලෙස අප ගෙවමින් සිටිනා වන්දිය අති මහත්ය. අප කිසි දිනෙක එක් ශ්‍රි ලාංකික ජාතියක් ලෙස දිවි ගෙවීමට අපොහොසත් වී ඇති බව ඉතා ශෝචනීය තත්වයකි. වරෙක් කුල ලෙසද, විටෙක් ජාතින් ලෙසද, තවත් විටෙක ආගම් ලෙසද ලේ හලමින් කල් ගත කිරීම අපේ ආවේනික ලක්ෂනය බවට පත්ව තීබිම කිසිසෙත්ම නූතන ලක්ශනයක් නොව, එය ඉතා පසුගාමි ග්‍රෝත්‍රවාදී තත්වයකි, ඒ සදහා අප රට පාලනය කල පාලකයන් මෙන්ම තිරය පිටුපස මෙම වර්ගවාදී මතවාදයන් නිර්මානය කල වුන් වගකිව යුතුමය. එදා අප චෙල්වනායගම් ගේ ප්‍රාජාත්‍රන්ත්‍රවාදි අරගලය යටපත් කර දැමීය. එහෙත් අපට ප්‍රභාකරන් කෙනෙකු මුන ගැසින. ඔහු පැමිනියේ ඉතා සාහසික ලෙසිනි. එය පරාජය කරන ලද්දේ දැවන්ත වන්දියක් ගෙවමිනි. දැන් අප සම්පන්දන් හා සුමන්තිරන් වැනි ප්‍රජාත්‍රන්ත්‍රවාදය විශ්වාශ කරනා වුන්ට හිමි වූ අයිතිවාසිකම් වලට පවා වර්ගවාදී අර්ථකතන ඉදිරිපත් කරමින් සිටින අතර, අප මෙම අර්බුදයන් නිරාකරණය කරගනිමින් නූතන ශ්‍රි ලාංකික ජාතියක් ගොඩනගා ගැනීමට අපොහොසත් වේ රටක් ලෙස අප ගමන් කරන්නේ විනාශය වෙත බව නොවැලැක්විය හැකි තත්වයකි.
කසුන් ප්‍රනාන්දු
13/09/2015
